Maand: juni 2018

Wij vinden dat reizen en vakantie twee verschillende dingen zijn. De afgelopen weken hebben we gereisd en enorm genoten van alle indrukken, maar nu is het even tijd om te relaxen en dus wat ons betreft vakantie tijd! Even wat gas terug.

Het fijne is dan ook we op een mooi park zitten, Pandawa village in Lovina (noord Bali). Verstopt iets achter de hoofdweg, je ziet het niet, vandaar lekker rustig. Het bestaat uit 5 bungalows midden in de rijstvelden maar toch dichtbij het strand en de hoofdstraat, waar we vandaag ook zijn wezen kijken. Verder hoefden we niks en hebben we genoten van de rust, de mooie omgeving, het zwembad en het lekkere eten.

Voor het avondeten nog even bij Spice beach club een drankje gedaan om de sunset te kijken. De kok van Pansawa village wilde met ons op de foto en dat konden we natuurlijk niet weigeren 🙂

Na de lange dag van de Bromo toch maar paar uurtjes geslapen om een beetje bij te tanken voordat de wekker om 23 uur zou gaan.

Om 0.00 uur werden we opgehaald voor onze wandeling naar de krater van de Kawah Ijen. Een kleine 10 km en dan denk je dat valt toch best mee. Nou het was een erg pittige wandeling, ongeveer 4 km steil omhoog, ruim 1,5 uur. Daarna afdaling in de krater van een kleine km, met gevaar voor eigen leven. Maar jeetje wat was het gaaf! Aangekomen in de krater de “blue fire” gezien, is een blauwe vlam die ontstaat omdat de hitte uit de vulkaan 150 of 250 graden is. Ook de mijnwerkers aan het werk gezien.

Mijnwerkers hakken sulfiet en doen deze wandeling met 80 – 100 kilo 3 keer per dan en krijgen dan 1.000 rupiah per kilo, ongeveer 65 euro cent.

Daarna de wandeling in omgekeerde volgorde. Omhoog klauteren in de vulkaan ging makkelijker dan naar beneden. Maar de 4 km van de steile helling naar beneden was bijna net zo lastig als omhoog. Hoewel bij omhoog de vulkaan op moesten we wel een paar keer stoppen om op adem te komen.

Na de wandeling onszelf opgeknapt en ontbeten in het hotel weer lekker met nasi en bami en vervolgens naar de veerboot gebracht om de oversteek naar Bali te maken.

We starten onze Bali rondreis in Lovina, maar de hele middag en ook morgen zullen we lekker chillen na de 3 dagen vroeg ons bed uit.

Aai wat ging de wekker vroeg. Om 2 uur ‘s-nachts de jeep in naar King Kong hill om de zonsopgang bij de Bromo te bekijken. Geen woord te veel wat een geweldige zonsopgang en wat een mooie uitzichten en plaatjes hebben we kunnen maken. Onze gids Bagùs was geweldig!

Na de zonsopgang door de “sea of sand” naar de Bromo gereden en deze beklommen, wat een klim. Op de terugweg van de wandeling wel enorm geschrokken er werd een man door een paard geschopt en hij leek een gat te hebben in zijn scheenbeen tot op zijn bot. Geen idee hoe het afgelopen is maar jeetje die arme man!

Daarna nasi ontbeten en door naar ons hotel waar we eigenlijk niet slapen 🙁 en amper zijn omdat we rond 17 uur aankwamen en om 0.00 uur al worden opgehaald voor de excursie naar de Kawa Ijen. Echt wel jammer want het is hier super mooi.

De reis naar Banyuwangi was minder fijn omdat onze chauffeur erg moe was en 2 keer een bijna botsing had door zijn inhaalmanoeuvres die op Java sowieso soms bizar zijn. Ook was hij een beetje aan het slingeren, maar na de lunch ging het weer en gelukkig zijn we na ruim 7 uur veilig aangekomen. Hij moest dezelfde rit nog terugrijden, wij snappen niet dat de reisorganisatie hem niet een overnachting verplicht, onverantwoord.

Selamat jalan Yogyakarta! Ondanks de drukte een erg leuke stad waar we leuke dingen hebben gedaan maar ook lekker gerelaxt hebben. Vandaag om 3.30 uur op voor een lange reis, eerst bijna 5 uur met de trein en vervolgens nog ongeveer 4 uur met de auto. Maar het is het waard!

We hebben een hotel in het nationaal park Bromo met uitzicht op de sea of sand en de Bromo. Geweldig uitzicht! De temperatuur is hier ook heel anders dan de afgelopen 2 weken, het koelt hier of tot 5 graden, er worden zelfs sjaals, mutsen en handschoenen verkocht. Maar wij belanda’s zijn wel wat gewend.

Straks een hapje eten en daarna naar bed want ook vannacht gaat de wekker weer vroeg, om 2.15 uur. Maar zou zomaar weer een hoogtepunt kunnen worden van onze vakantie.

Vandaag een relax dag om bij te komen van de afgelopen week en bij te tanken voor de komende dagen.

Vandaag hebben we tussen de indo’s op de grond geluncht. Het plaatselijke gerecht gudeg gegeten, erg lekker met allebei een drankje voor 30.000 IDR (nog geen 3 euro).

Verder lekker bij het zwembad gehangen en zo min mogelijk gedaan, enak!

Zo dat was even vroeg wakker worden! Om kwart voor 3 ‘s-nachts ging de wekker, om de zonsopgang bij de Borobudur te gaan bekijken. Dit zou spectaculair zijn, helaas zit het niet altijd mee en was het bewolkt. Ondanks dat kwam de zon uiteraard wel op maar achter de wolken en hebben wij genoten van de verschillende uitzichten. Maar eerlijk is eerlijk de Prambanan was wat ons betreft mooier, dus als je ooit moet kiezen…

Daarna het paleis van de sultan en het waterpaleis bezocht, hier had ik mij iets meer bij voorgesteld maar tja niet alles kan meezitten en wel leuk om gezien te hebben. We waren ook nog verdwaald en bleken de verkeerde kant opgestuurd te zijn. Dus uiteindelijk een becak genomen, die man maar trappen met 2 belanda’s. We hebben maar een flinke tip gegeven om ons schuldgevoel af te kopen, maar zonder hem hadden we de weg mooi niet teruggevonden.

Daarna hadden we bedacht de middag lekker bij het zwembad te gaan chillen, maar alsof de duvel er mee speelt, de regen kwam met bakken uit de hemel. Gelukkig is het gestopt met regenen en gaan we na nog een powernapje van Yogja genieten en lekker Indonesisch eten, kan er nog steeds geen genoeg van krijgen!

In de ochtend lekker een relax momentje genomen. Hangen in en om het zwembad met een heerlijk zonnetje.

In de middag met Arie naar de Prambanan gegaan. Met een plaatselijke gids een uurtje rondgelopen en uitleg gekregen over de Prambanan tempels. Daarna zelf nog over het Prambanan terrein gewandeld en genoten van de mooie tempels.

We hebben als tussendoortje heerlijke “pannenkoekrolletjes” gegeten (enak), de naam is mij even ontschoten maar ik heb een fotootje gemaakt en deze gaat op het lijstje gerechtjes die ik zelf wil gaan maken thuis. Ik heb al een top 3 dus voor de liefhebbers die proefpersoon willen zijn… selamat detang.

We hebben vervolgens een mooie plek voor de Prambanan uitgezocht en gewacht op de “sunset” om een paar mooie foto’s te maken en dat is gelukt net voordat de zon achter de wolken zou verdwijnen in plaats onder ging.

Met een drankje nog even de wedstrijd Engeland – Panama gekeken voordat we naar bed zijn gegaan want we moeten midden in de nacht ons bed uit.

Vandaag Pangadaran verlaten en verder gereisd met de auto en de trein naar Yogyakarta. Jeetje wat een verschil, ja het is nog steeds erg druk maar toch anders. Het is hier een stuk toeristischer en we hebben ook Europeanen gespot en dat eigenlijk na een week. Ja jeetje we zijn alweer een week in Java, de tijd vliegt voorbij.

Ook kwamen we nog 2 belanda’s tegen bij de Starbucks en helaas hoe vreemd dan ook gewoon geen zin om belanda’s tegen de komen. Dat werd bevestigd omdat Sjoerd die een drankje besteld had meteen zo aso deed, hij dacht dat zijn drankje al klaar was en dat ze t verkeerde gemaakt hadden, maar het was zijn drankje helemaal niet! Ging meneer niet snel genoeg en dan die houding. Bleh dan maar geen belanda’s…

We kwamen in de middag aan en het hotel is prima! Lekker gestruind over de Malioboro en nu het wk België – Tunesië aan het kijken.

Vandaag was een onvergetelijke dag in alle opzichten. Dichterbij de Indonesische cultuur kan waarschijnlijk niet.

We zijn met Edwin en een maat achterop bij hun op de scooters op avontuur gegaan. Als allereerste zijn we langs een wajung poppenmaker geweest, whow wat zijn die mooi en die details bizar. We kregen ook nog een uitleg over de kleuren van de poppen: de kleuren staan voor het gedrag van de mensen. Blauw voor helden, wit voor eerlijkheid, rood voor kwaad en er zijn ook poppen die grappen maken en die mogen verder als kleuren hebben. En wij kregen daarmee ook nog een prive voorstelling, geweldig! Selamat datang.

Daarna zijn we langs een indo geweest die bruine suiker maakt. Hij klom in de “bruine suikerboom” en ving de nectar op, deze moet een aantal uren inkoken en zo ontstaat bruine suiker en dan niet de suiker die wij kennen maar echt een natuurlijk product die overigens heerlijk smaakt. Toch geweldig dat we zo welkom zijn en een kijkje mogen nemen.

Daarna achterop de scooters door dorpjes gereden, bij Edwin in het dorp werd een bruiloft voor morgen voorbereid en daar maakte we kennis met zijn dorpsgenoten en werden zo vriendelijk onthaald en hebben een hapje meegegeten. We voelde ons erg welkom.

Daarna (ja kels toch gedaan) wezen bodyraften, dit had zomaar een ervaring kunnen zijn waarbij we de Indonesische en Nederlandse krantenkoppen hadden kunnen halen met iets als “2 belanda’s op bodyraft avontuur in de green valley overleden door waaghals sprongen” maar whow wat een mooie zwemomgeving en wat een ervaring! Ook nog even op de Indonesische manier gedoucht met een bak met water en een waterschep om het water over ons lichaam te gieten. De Indonesische wc’s kan ik maar niet aan wennen, maar deze manier van douchen gaat wel. Deze foto’s kan ik pas thuis op mijn mac zetten aangezien onze onderwatercamera geen WiFi functie heeft. Mooi excuus om bij ons de foto’s te komen kijken. Dus… selamat datang.

Weer verder achterop de scooter door de dorpjes en ja hoor we reden langs een bruiloft die aan de gang was. Dit is vanaf buiten goed herkenbaar omdat ze soort mooie lakens als gordijnen maken. We mochten met het bruidspaar op de foto en er wilde nog veel meer indo’s met ons op de foto en dit keer konden de net als bij het bodyraften er niet onderuit.

Met een bootje zijn we een gedeelte van de green canyon op geweest. Ook weer erg mooi en voor Tim een kletsnatte ervaring, hij zat aan de verkeerde kant van de boot.

Als laatste hebben we een schildpadden reservaat bezocht. Hier worden de schildpadden verzorgd en uitgezet. Vroeger werden ze voornamelijk opgegeten.

Zoals ik al schreef deze dag is onvergetelijk en dichterbij de Indonesische cultuur kunnen we denken we niet komen.

Selamat Jalan!

Met de trein en auto met chauffeur en gids zijn we van Bandung naar Pangandaran gereisd. Vanuit de trein mooie uitzichten gezien van de sawa’s. Pangadaran is een dorp en alle indo’s zijn hier op vakantie (ze hebben een week vakantie na de ramadan vandaar de giga drukte overal).

Rond 14 uur zijn we aangekomen en hebben we langs het strand gewandeld. Het leek wel of er een festival plaats heeft gevonden zoveel troep ligt er overal, maar het is wel heerlijk om de zeewind door onze haren te voelen.

Ook voor het eerst ‘s avonds buiten het hotel gegeten met zijn tweetjes. Enak (lekker)! En spotgoedkoop bizar en zo vriendelijke indo’s.

Ik kan door het slechte WiFi bereik geen foto’s uploaden dus die volgen later.