Vandaag was een onvergetelijke dag in alle opzichten. Dichterbij de Indonesische cultuur kan waarschijnlijk niet.
We zijn met Edwin en een maat achterop bij hun op de scooters op avontuur gegaan. Als allereerste zijn we langs een wajung poppenmaker geweest, whow wat zijn die mooi en die details bizar. We kregen ook nog een uitleg over de kleuren van de poppen: de kleuren staan voor het gedrag van de mensen. Blauw voor helden, wit voor eerlijkheid, rood voor kwaad en er zijn ook poppen die grappen maken en die mogen verder als kleuren hebben. En wij kregen daarmee ook nog een prive voorstelling, geweldig! Selamat datang.
Daarna zijn we langs een indo geweest die bruine suiker maakt. Hij klom in de “bruine suikerboom” en ving de nectar op, deze moet een aantal uren inkoken en zo ontstaat bruine suiker en dan niet de suiker die wij kennen maar echt een natuurlijk product die overigens heerlijk smaakt. Toch geweldig dat we zo welkom zijn en een kijkje mogen nemen.
Daarna achterop de scooters door dorpjes gereden, bij Edwin in het dorp werd een bruiloft voor morgen voorbereid en daar maakte we kennis met zijn dorpsgenoten en werden zo vriendelijk onthaald en hebben een hapje meegegeten. We voelde ons erg welkom.
Daarna (ja kels toch gedaan) wezen bodyraften, dit had zomaar een ervaring kunnen zijn waarbij we de Indonesische en Nederlandse krantenkoppen hadden kunnen halen met iets als “2 belanda’s op bodyraft avontuur in de green valley overleden door waaghals sprongen” maar whow wat een mooie zwemomgeving en wat een ervaring! Ook nog even op de Indonesische manier gedoucht met een bak met water en een waterschep om het water over ons lichaam te gieten. De Indonesische wc’s kan ik maar niet aan wennen, maar deze manier van douchen gaat wel. Deze foto’s kan ik pas thuis op mijn mac zetten aangezien onze onderwatercamera geen WiFi functie heeft. Mooi excuus om bij ons de foto’s te komen kijken. Dus… selamat datang.
Weer verder achterop de scooter door de dorpjes en ja hoor we reden langs een bruiloft die aan de gang was. Dit is vanaf buiten goed herkenbaar omdat ze soort mooie lakens als gordijnen maken. We mochten met het bruidspaar op de foto en er wilde nog veel meer indo’s met ons op de foto en dit keer konden de net als bij het bodyraften er niet onderuit.
Met een bootje zijn we een gedeelte van de green canyon op geweest. Ook weer erg mooi en voor Tim een kletsnatte ervaring, hij zat aan de verkeerde kant van de boot.
Als laatste hebben we een schildpadden reservaat bezocht. Hier worden de schildpadden verzorgd en uitgezet. Vroeger werden ze voornamelijk opgegeten.
Zoals ik al schreef deze dag is onvergetelijk en dichterbij de Indonesische cultuur kunnen we denken we niet komen.
Selamat Jalan!